Vincent zegt over Niels: ''Niels (21 jaar) is opgeleid als metselaar en groot ambassadeur van vakmanschap in de bouw, renovatie en restauratie. Hij is nu sinds september als instructeur in dienst bij het ROC van Amsterdam en studeert daarnaast om bevoegd docent te worden. Tevens is hij, zoals al benoemd, ambassadeur/influencer voor ons en heeft reeds demissionair minister van OCW Robert Dijkgraaf en wethouder MBO Agenda van Amsterdam Sofyan Mbarki laten metselen en hen meeslepend verteld over de waarde van vakmanschap. Dit soort jonge vakmensen die trots zijn op hun beroep en dat op zo’n manier voor het voetlicht kunnen brengen, verdienen het om op een schild gehesen te worden!''
Hi Niels, Gefeliciteerd met je nominatie! Kan je wat over jezelf vertellen?
Mijn naam is Niels van Erkelens. Ik ben 21 jaar oud, en woon in Alkmaar, de mooiste stad die er is, na Amsterdam natuurlijk.Ik ben beginnende instructeur bij het ROC van Amsterdam. Ook werk ik bij Bouwmensen Amsterdam. Sinds kort heeft het een nieuwe naam gekregen, de Bouwacademie. Dit is eigenlijk een overkoepelende partij die het bedrijfsleven en de bouw goed met elkaar probeert te verbinden. Ik ben een van de eerste die bij beiden werkt. Ik ben eigenlijk nog best jong voor het werk wat ik nu doe!
Jouw studenten kunnen waarschijnlijk veel van jou leren, omdat je het zelf ook allemaal hebt meegemaakt.
Zeker, ik heb zelf eerst ook de stappen doorlopen, mijn niveau 2 behaald, en heb zelf ook vaak genoeg gefaald en valkuilen meegemaakt. Die ervaringen wil ik graag de studenten meegeven: het is niet een rechte weg naar boven, je komt af en toe tegen een muur aan, ik ben een metselaar he! Maar kijk eromheen of kijk eroverheen. Pak een ladder of doe iets anders. Maar vergeet niet, dit is niet de eindstop.
Ik ben met mijn broer samen gaan metselen.Toen werd me aangeboden om voorlichting te geven bij Tech Island, dat heb ik toen gedaan.En eigenlijk, na die ene keer, deed ik er elke keer een stapje bovenop. Dus toen ging ik zelf Tech Island regelen, metselinstructies geven in de werkplaats. Daarna ging ik ook dingen regelen, projecten draaien.Ik ben echt onderaan begonnen en ik heb alle stappen doorlopen om te doen wat ik nu op mijn werk doe. En dat is dus instructies geven, vaktekenen of instructies geven bij het metselen. Af en toe een klein beetje timmeren, de basis ervan.En vooral ook het praten met de jeugd. Van hé, hoe gaat het eigenlijk met je?Want het is een leeftijd waarop de wereld niet altijd heel eerlijk voelt. Wat ik ook begrijp, en daarom hoop ik ze perspectief te bieden. Dat is eigenlijk mijn voornaamste functie, het lesgeven en het perspectief bieden van wat er allemaal mogelijk is in de bouwbranche.
Dus je helpt de leerlingen ook op persoonlijk vlak?
Zeker, en dat is ook heel erg nodig. Dat merkte ik vroeger ook, je voelt je toch een beetje opgeslokt door het leven, je vrienden, familie of andere omstandigheden. Dan verlies je af en toe het beeld van, waar ga ik eigenlijk naartoe?
De studenten vergeten heel vaak dat de dingen die je op school bij niveau 2 leert, daar heb je de rest van je leven profijt van. Dan kan je daarna altijd nog kijken of je nog door wilt groeien. En als je dat niet wil, dan is daar ook niets mis mee.Vroeger was het: ga maar naar het hbo toe in plaats van het mbo, want anders komt het niet goed. Maar dit draait langzamerhand een beetje om.
Merk je dat ook bij je leerlingen, dat dit omdraait?
Ik krijg wel steeds meer te horen van, nou, ik heb een klusje op zaterdag gedaan en dit is niet verkeerd. Dit verdien ik eigenlijk niet op het hbo.
Ik heb zelf ook de minister van onderwijs gesproken, minister Dijkgraaf, op Skills Netherlands vorig jaar in de RAI. En hij gaf ook aan: ja er gaat gewoon een verandering komen, er moet gewoon anders gekeken worden naar het mbo. Het is niet lager opgeleid.
Ik heb zelf ook twee jaar lang havo/vwo gedaan. Het paste gewoon niet bij mij.Toen ik op de basisschool zat, had ik een enorme druk om goede cijfers te halen. In die twee jaar havo/vwo heb ik gemerkt dat dat me eigenlijk helemaal niet zo gelukkig maakte.Ik was meer een doener, niet een zitter. En uiteindelijk, mijn vader is vroeger ook begonnen als metselaar en mijn broer was ook metselaar. Dus ik ben een beetje in de speciekuip gevallen toen ik jong was, om het zo te zeggen. En hij gaf me dat perspectief aan, wat ik nu ook aan anderen geef: om in kleine stapjes te beginnen.
Als het jouw doel is om uiteindelijk uitvoerder te worden, dan begin je met een kleine stap. Anders is het in één keer een hele grote stap en dan lukt het niet, en valt het tegen. Je leert toch elke dag iets nieuws, of je nou bent gestopt met school, of aan het werk bent. Dus of je dat nou in kleine stappen doet of in een keer begint op de universiteit. Heel veel mensen willen die vaardigheden meteen onder de knie hebben. En als dat bij je past, dan moet je dat doen, maar als je niet zo’n type persoon bent, dan is het helemaal niet verkeerd om op het mbo te beginnen.
Dus je moet eigenlijk doen wat bij je past, en niet wat je denkt dat hoort?
Ja, dat is een beetje waarvoor ik sta. Het informeren en het laten zien van wat de mogelijkheden zijn in de bouwbranche. Want het is een hele grote branche en er is heel veel mogelijk, van je eigen bedrijf beginnen tot aan in dienst, waar ook helemaal niets mis mee is, tot aan het uitvoerderschap, de architectuur.. Maar die ervaring in het veld, dus echt met de hamer bezig, daar leer je zoveel van.
En wat vind je het leukste aan je werk?
Wat ik echt tof vind, is het contact met de studenten.Hoe kan ik die studenten de juiste motivatie geven? Hoe kan ik perspectief bieden? Dat vind ik tof.
Het zijn ook allemaal mensen, met hun eigen ervaringen, hun eigen rugzak en eigen doelen en emoties.Dat contact en het zien van die groei in studenten, dat vind ik leuk. Eerst komen ze aan en weten ze bij wijze van spreken niet wat een baksteen is, en na twee jaar zeggen ze: "Hé Niels ga je mee een klusje doen op zaterdag."Die groei in die studenten, dat is wat ik nou het allertofste vind.
En voel je je gewaardeerd in je werk?
Ja! Ik hoor heel vaak: je bent jong, dus je legt makkelijk een band. Dat is ook inderdaad zo. Ik praat hun taal om het zo te zeggen. Elke generatie heeft hun eigen woorden en doen en laten. Maar dat is eigenlijk ook een nadeel, je kan het ook té gezellig met ze maken, daar moet je wel een balans in vinden.Ik denk dat ik nu wel de formule goed te pakken heb gekregen. Ik probeer niet alleen te zenden, maar ook een stukje autonomie te geven. Zodat ze mij laten zien, wat heb ik nu in de tussentijd geleerd? Kan ik dat nu aan iemand anders leren?
Op school leer je natuurlijk veel, maar pas toen ik echt les ging geven dacht ik, oh zo zit dat in elkaar, daarom doe je dat op die manier.Dat stukje zelf nadenken, het zelf bedenken van ideeën, dat had ik nog helemaal niet. Maar sinds ik les ben gaan geven, snapte ik het. En dat probeer ik mijn studenten ook mee te geven nu. Ik probeer op verschillende manieren de studenten dingen te leren, en ook steeds nieuwe manieren te bedenken.Ik vertel bijvoorbeeld ook graag over leermeesters. Uiteindelijk kom je als student met een leermeester te staan die jou het vak moet overbrengen. Maar dat zijn ook mensen, en af en toe heeft iemand wel een keer een slechte dag. Hoe ga je daar mee om? Voor iemand van 16 ligt dat heel gevoelig, heel persoonlijk. Daarom probeer ik ze ook te vertellen hoe je daar mee om kan gaan. Het is op zo’n leeftijd moeilijk om daarover te praten, dat heb ik zelf ook gehad. Achteraf gezien was dat een valkuil voor mij. Dat probeer ik aan de jongens en meiden mee te geven, om erover te praten.
Dus communicatie is ook belangrijk!
Ja, en al die factoren van het werk wat ik doe, dat vind ik leuk. Alleen op de bouw miste ik iets, maar ik kom mijn vinger er niet op plaatsen. Toen ik uiteindelijk bij Tech Island kwam en uiteindelijk mijn eigen metselstudenten had, dacht ik oh, dit is tof! Daar ben ik trots op.
Het klinkt alsof je helemaal op je plek zit! Heb je ook doelen of ambities?
Ik durf echt niet te zeggen waar ik over vijf jaar zal staan. Ik ben nu bijna klaar met mijn instructeursopleiding. Daarna zou ik wel verder willen met een andere opleiding, bijvoorbeeld voor docent. De instructeursopleiding zit daar nog voor.
Als ik onderweg naar huis rijd, heb ik genoeg tijd om na te denken. Dan heb ik veel ideeën! Ik probeer ze niet allemaal uit te voeren, want dan wordt niks concreet. Ik vind het leuk wat ik nu doe, en als dat leuk blijft dan blijf ik dat doen.
Klinkt goed! Zijn er ook uitdagingen in je werk?
Zeker! Ik ben in september begonnen bij het ROC van Amsterdam. Daarvoor werkte ik nog bij Bouwmensen Amsterdam. Dat is meer het bedrijfsleven, de werkgever, en daarna ben ik dus in het onderwijs begonnen. Het onderwijs werkt wel heel anders dan het bedrijfsleven. Daar moest ik wel heel erg aan wennen. Pas na de kerstvakantie kwam ik weer een beetje bij en had ik mijn rust gevonden. Het was even wennen aan nieuwe verwachtingen en nieuwe manier van werken, maar nu heb ik mijn draai gevonden.
En waar ben je het meest trots op tot nu toe in je carrière eigenlijk?
Ik zou kunnen vertellen van... Dat ik in de RAI met minister Dijkgraaf heb gesproken en dat ik dat hele evenement (Skills Netherlands) heb geregeld. De ene helft dan, het metselen, de andere helft was timmeren. En de planning daarvan, de samenwerking, het bedenken van ideeën en het babbeltje uiteindelijk met minister Dijkgraaf. Dat was allemaal heel leuk, en ik ben er super trots op, maar ik ben misschien nog wel trotser op mijn persoonlijke groei!
Een paar jaar geleden had ik dit nooit verwacht, toen had ik een hele andere kijk op alles. Eerst was ik gewoon aan het metselen, en dat was ook supertof hoor, maar uiteindelijk sta ik gewoon voor een klas les te geven, of in de werkplaats met de jongens en meiden een stukje te bouwen. Die verandering, het perspectief wat ik nu heb gekregen over wat er allemaal mogelijk is, daar ben ik nog veel trotser op!
Dat is een heel mooi voorbeeld! Wat vond je ervan dat je genomineerd was?
Ja, verrassend. Ik wist niet eens dat zoiets aan de gang was, net als de Oscars! Ik ben nog nooit eerder genomineerd of geïnterviewd, dus ik vind het heel tof.
Herken je je in wat er over jou gezegd wordt in je nominatie?
Ja! Ik vind het lesgeven leuk, maar ik vind het voorlichten misschien ook wel even leuk. Dat is ook een van mijn primaire taken bij het ROC van Amsterdam: het voorlichting geven, het regelen, het contact met de middelbare scholen. Ik ben daarvoor stapsgewijs ideeën aan het uitwerken, contact aan het zoeken met mensen die me kunnen assisteren en dan zie ik wel waar het terecht komt!
Wat betekent De Slimste Handen voor jou?
Ik denk dat als je een combinatie van je hoofd en handen kan maken, dan vind ik dat je de slimste handen hebt. Eigenlijk het hele proces waardoor uiteindelijk het product gaat komen. Dus niet alleen het stukje uitvoering, maar ook de voorbereiding en afwerking. Als je alle drie componenten bij elkaar hebt, dan ben je wel een van de slimste handen!
Denk je dat er voldoende waardering is voor vakmensen?
Ik spreek veel ouders en docenten van middelbare scholen. Dan merk ik toch wel dat er wel meer waardering is gekomen voor het vak. Mensen zien steeds vaker in hoeveel handen er voor nodig zijn om iets te maken. Bijvoorbeeld dit gebouw, het Koninklijke Instituut van de Tropen (waar het kantoor van CrossOver zit), er hebben hier zoveel handen aan meegewerkt. Dit is vroeger gemaakt, in een andere bouwstijl. Alle mensen die er aan gewerkt hebben, van de architect tot de aannemer, projectleiders, uitvoerders, al die processen die uiteindelijk tot zo’n gebouw komen. Dat is hartstikke veel en moet allemaal goed gaan! Daarvoor zijn opleidingen en daarvoor zijn goede leermeesters echt nodig, en vakmensen die ambacht willen leren.
Dus je denkt dat die waardering ook wel aan het groeien is?
Zeker. Je hoort nu bijvoorbeeld veel in het nieuws over de krappe huizenmarkt. Mensen beseffen dat het niet allemaal 1,2,3 lukt. Of het nou bouw of elektrotechniek is, de waardering voor met je handen werken is aan het groeien, en dat vind ik heel goed!
Wat zou je meegeven aan je jongere zelf of bijvoorbeeld de toekomstige generatie? Dus aan de leerlingen, wat wil je ze vooral meegeven?
Als ik iets aan mijn jongere zelf moest meegeven... Dat is het nummer van Dio, had ik maar een tijdmachine… Dan komt hij toch weer naar boven.
Tja, dan komt er een metselvoorbeeld. Stel, we hebben een hoek gemetseld, dan heb je twee kanten eigenlijk. Perspectief A en perspectief B. En wanneer je jonger bent, bekijk je het vaak van perspectief A, maar vergeet je ook weleens dat er een hele andere kant is, een ander perspectief en dat het vanuit daar anders zou moeten. Dus ik zou mezelf meegeven, bekijk het ook eens vanuit een ander perspectief.En wat zou ik aan de jeugd meegeven? Ik zou willen zeggen, zie school niet als een straf, maar goed, dat zien ze allemaal zo natuurlijk, dat is onmogelijk, haha!
Vergeet niet waarvoor je het doet. Sommigen weten dat ook niet, omdat ze daar misschien nooit echt over na hebben gedacht.Maar, denk er eens over na, waarom je dit eigenlijk doet. Dit zijn skills die je nooit meer gaat vergeten, het is een doorgaand proces. Het is je zelfontwikkeling en dat stopt niet, dat hoeft na je opleiding niet klaar te zijn. Ook al stop je met school en ga je werken, dat stopt nooit.
En, het leven is niet voorbij als je 18 bent en moet gaan werken! Dan begint het juist. Het leven begint pas als je gaat werken. Dat is wat mijn vader vroeger ook tegen mij zei. Ik zei: "Pap, nu moet ik gaan werken, zorgtoeslag betalen, zorgverzekering betalen, moet dit, moet dat…’’ Hij zei, nu begint het leven pas. Ik kon het niet begrijpen toen in die tijd, maar nu ervaar ik dat zeker zo. Als je jong bent dan denk je nog, ik zou de hele dag niks willen doen, lekker op de playstation of een film willen kijken. Nu zou ik zeker niet de hele dag niks willen doen. Uiteindelijk ga je doelen voor jezelf zetten, iets wat je wil bereiken in een jaar.En als dat lukt dan merk je hoe trots je bent als je zo'n ontwikkeling doormaakt. Dat is natuurlijk een veel fijner gevoel eigenlijk dan de hele dag chillen.