Chris zegt over Barry: “Het is een goede chauffeur, hij zorgt ervoor dat het materiaal er is wat je nodig hebt." Hij kan goed de dingen neerzetten. Hij weet precies wat hij doet en wat hij niet kan. Wat wel en niet mag. En hij houdt van een geintje.”
Gefeliciteerd Barry! Wil je iets over jezelf vertellen?
Ik zit al 25 jaarin de wegenbouw. Ik werk 25 jaar bij Vrijbloed Transport. Dat is een grote transportondernemer in Amsterdam. De vrachtwagen die ik nu rijd is ook van Vrijbloed, maar die is een contract auto. En ik rij ongeveer 14 jaar voor de KWS, dus ik ben een soort gedetacheerd bij de KWS. Dus ik werk eigenlijk altijd in Amsterdam de laatste 14 jaar. En ja, tot mijn plezier, eigenlijk wel. Het is leuk werk. Ik zit door heel Amsterdam heen. Ik hou ook van vrijheid, dus dat heb ik natuurlijk in grote mate op een vrachtwagen. Ook verantwoordelijkheid. Je moet op tijd wezen. Als je niet op tijd komt, hebben ze de spullen niet en kunnen ze niet verder. Want ik bevoorraad alles. Ik zet het op de juiste plek, zodat we er makkelijk bij kunnen zitten. En ik voer af. Dus puin en zo. Wat vrijkomt waar gewerkt wordt, dat moet naar de haven of naar een verwerker.
Het werk is allemaal wel gevaarlijker geworden. Zeker met fietsers in de stad, drukker. Dat is echt wel listig. Je hebt natuurlijk een hoop ongelukken. Doen ze bij ons wel heel veel aan, weet je, in ieder geval veiligheid, camera's op je vrachtwagen.
Waar krijg je het meeste energie van tijdens je werk?
Nou, dat je een werk van A tot Z helemaal af kan maken. Dus dat je begint, dan is het echt een bende en moet je alles slopen. De von Liebigweg is daar een voorbeeld van, in Amsterdam-Oost. Of de Weespertrekvaart. Die hebben we helemaal tot op de grond afgebroken. Dus nieuwe kabels, nieuwe leidingen, nieuw riool... En dan helemaal opgebouwd. Totdat het weer helemaal nieuw is. Dan zie je echt helemaal wat het geworden is. Dus dat vind ik wel een van de leukste dingen aan mijn werk, dat je het echt van A tot Z ziet. En dat ik heel veel verschillende mensen tegenkom. Dat vind ik ook leuk.
Hoe hou je je werk leuk, hoe blijf je jezelf ontwikkelen?
Nou ja, ontwikkelen op het gebied van mijn werk is natuurlijk dat je misschien met andere materialen gaat werken. Je wordt natuurlijk wel een soort gedwongen om je om te ontwikkelen, je moet steeds op andere manieren gaan werken. Het zij doorgeluidsoverlast,het zij door gewone overlast, van mensen, van alles en iedereen om je heen. Dus ja, in die zin ontwikkelt het constant. We zijn ook aan het elektrificeren, dat ontwikkelt zich ook snel.
Ik werk ook nog vrijwillig op een zorgboerderij eens in de veertien dagen. Dus in die zin ontwikkel je je persoonlijk natuurlijk ook wel, In de omgang met mensen. Dus in die zin blijf ik natuurlijk altijd wel ontwikkelen. Dat vind ik ook leuk om te doen, het is een mooie toevoeging.
Vind je het leuk dat je werk steeds verandert?
Nou, daar vind ik niet alles leuk aan. Dat elektrificeren… Ik rijd nu met een dieselmotor, dat is een beetje technisch verhaal. Dat is een Euro 6-motor, die alleen nog de stad in mag.
En daar zit HVO-diesel in, dat is biodiesel. Die motoren zijn bewezen schooner dan menige benzineauto die hier in de stad rijdt. Het werkt drie keer zo lang met een elektrische vrachtwagen. Je mag minder laden, je moet om de twee uur aan zo'n stekker gaan staan ergens. Je gaat eigenlijk wat dat betreft helemaal terug in de tijd. En hoe zich dat nu allemaal verder gaat ontwikkelen, dat weet ik niet. Ik weet wel dat ik voor mezelf een bepaalde manier van werk wil ontwikkelen. En dat is gewoon dat je efficiënt werkt. Als ik naar de haven ga, dan zorg ik ook weer dat ik wat terug heb. Weet je, zo dat je puin weg, zand terug, bijvoorbeeld. En dat is met zo'n elektrisch ding allemaal wat lastiger, dan moet je steeds weer aan de stekker en kan je minder vervoeren.
Waar ben jij het meest trots op in je werk tot nu toe?
Nou, toch wel op de ploeg, op de jongens waar ik mee werk en wat we dan gemaakt hebben en gepresteerd. En vooral in welk tijdsbestek. Het moet vaak gisteren al af. De besluitvorming is heel langzaam. En als de keutel gelegd is, dan moet het ook gelijk allemaal af.
Zou jij mensen aanraden om hetzelfde werk als jij doet te gaan doen?
Nou, als het zo blijft als het nu is met die elektrificatie, dan niet. Maar het is verder wel heel leuk werk, het is heel afwisselend en je hebt veel vrijheid. Je moet een beetje rijden en heel veel werken met kranen. En ja, daar is echt heel veel gemak te behalen voor andere mensen ook die er omheen zijn. Als je iemand hebt die dat niet goed beheerst, de kraan, dan hebben andere mensen het lastiger. Die moeten meer scheppen dan.
Wanneer voel jij je gewaardeerd in je werk?
Nou, we hadden de Von Liebigweg weer als voorbeeld, want dat was het meest recente. Daar hadden ze vier weken achterstand. De riolering was te laat, de kabelleggers, dat soort toestanden. En dat hebben wij dan ingelopen. In eigenlijk 2,5 maand hebben we vier weken goed gemaakt. Door efficiënter te werken en sneller. Nou, daar waren ze ook wel van onder de indruk. Dat hebben ze ook laten merken. De laatste week waren we dus eerder klaar. En dan zeiden ze ook van: jongen, ga maar een rondje rijden, een bakje doen ergens, dat soort dingen. Dus dat is dan ook leuk. Een beetje freewheelen, een beetje opruimen. En dan een borreltje, ‘s middags met elkaar.
Denk je dat er voldoende waardering is voor vakmensen zoals jij?
Nou, ik denk dat het onwetendheid is. Ik denk niet dat mensen soms beseffen wat je allemaal moet doen voor bepaalde dingen. Ja, het duurt lang, weet je. We hebben op de Honthorststraat gezeten. Het schoot ook niet op, het was echt 35 graden, toen moest die straat erin... Die gasten hard werken, en dan alleen maar dat gezeik... Dan gaat bij iedereen automatisch de rem erop. Maar er zijn ook aardige mensen die vragen: jongens willen jullie koffie? Dat werkt ook vaak het beste bij bouwvakkers. Iedereen loopt graag op een mooie straat, maar mensen denken niet na over wat er allemaal bij komt kijken. Dat weten ze ook vaak gewoon niet, natuurlijk.